Respect voor ieders eigenheid, oftewel, verwacht geen honing van een koe!
Een koe geeft melk, honing krijgen we van de bijen. En eigenlijk is het bij mensen hetzelfde al is de variëteit van de mens natuurlijk veel groter. Elk mens heeft kwaliteiten, eigen(aardig)heden, eigenschappen die jou jou maken. In theorie beaamt iedereen dat. Natuurlijk, we zijn allemaal uniek. Totdat je een relatie aangaat. In het begin genieten we van het anders zijn 
van onze partner, onze kinderen of collega’s.
“Wow, hij is zo aantrekkelijk want hij is zo anders. We vullen elkaar zo mooi aan.”
Het is een wezenlijk onderdeel van de maya, ons leven op aarde, dat we door ons anders zijn naar elkaar toegetrokken worden. Een man wordt aangetrokken door een vrouw, om, vanuit de genetische continuïteit, geen andere reden dan de overleving van de soort. Een diepe imprint in onze genen, deze overlevingsdrang van de soort. Het grote Programma is niet geïnteresseerd in onze wensen, voorkeuren, behoeftes, het heeft maar één doel: overleving van de soort.
Maar als die man en vrouw dan samengebracht zijn, hun ‘plicht’ gedaan hebben door voor nageslacht te zorgen, dan willen ze ook nog graag een goed leven samen. En dan is het anders zijn van de partner vaak ineens een struikelblok. De één wil dagelijks een portie intimiteit, de ander zit het liefst alleen. De één barst van de energie, de ander heeft een grote behoefte aan middagdutjes en vroeg naar bed. De één is sociaal, heeft het liefst altijd mensen om zich heen, de ander vertoeft het liefst alleen op de hei. En nu we dan toch op de hei zijn, zijn we ook weer bij de honing en de koe beland.
Zelf benoemde ik het vaak zo als ik weer bezig was iets van mijn partner, vriend, vriendin of collega te willen wat er niet inzat: “Oh, ik wil weer honing van een koe”.
Hoewel ik wist dat het een hopeloos verlangen was, kon ik het pas stukje bij beetje loslaten toen ik me ging verdiepen in het Human Designsysteem. Je Human Designkaart, je blauwdruk, gemaakt adhv je geboortegegevens, laat je precies zien hoe jij bedraad bent, oftewel waar je energie zit, wat je kwaliteiten en gaven zijn en ook waar je valkuilen zitten. Inzicht in mijn ‘bedrading’ en in die van de ander, veranderde alles voor mij.
Ik illustreer dat aan de hand van het voorbeeld van mijn relatie met mijn 2 jaar oudere zus Winda.
In het Human Designsysteem zijn er 4 verschillende types.
Ik ben een Generator. 
Een energietype wiens strategie het is om te wachten tot er iets naar je toekomt waar je met energie op reageert. Dus niet ergens ingaan waar je hoofd enthousiast over je is, maar in je buik voelen of er energie gaat stromen of dat er niks gebeurt, wat wil zeggen ‘hier heb ik geen energie voor’. Als de energie gaat stromen, dus als de ‘generator’ aangezet wordt dan is er enorm veel energie beschikbaar . Generators zijn dan ook de werkers, bij wie het plezier in hun werk steeds weer nieuwe energie genereert.
Zus Winda is een Projector, een Mentale Projector. 
Zij is geen energie type. Haar grote talent is de energie van de Generators te begeleiden. Met haar gefocuste aura kijkt ze diep in de ander, kent ze de ander en als ze daarvoor uitgenodigd wordt, kan ze met de juiste vragen de ander weer in haar/zijn energie brengen. Een gave van onschatbare waarde. Maar aangezien 67% van de mensheid Generators zijn en maar 20% Projectors wordt deze waarde meestal niet opgemerkt. Niet door de Projectors zelf, omdat ze veel te druk zijn om ook als een Generator te leven en al helemaal niet door de Generators omdat die door hun overwicht in aantal denken dat iedereen zo is en mensen die dat niet zijn als lui, saai en ongeïnteresseerd bestempelen.
Dat deed ik met mijn zus als ze wéér geen zin had om te wandelen, als ze wéér een gepland uitstapje afzei omdat ze te moe was, als ze wéér geen energie had om bij mij te komen en ik dan maar weer naar haar toeging. (We wonen 5 kilometer bij elkaar vandaan). Het is dat het mijn zus was, anders had ik haar al lang laten vallen. Deze ‘koe’ wou gewoon niet de door mij gewenste honing geven en dat was een grote frustratie voor mij.
En toen leerden we Human Design kennen. Winda als eerste. Ik deed het aanvankelijk af met “weer zo’n systeem, nee, dank je, dat is niks voor mij”. Totdat zij een consult kreeg over haar kaart en alles op de plek viel. In één klap was het duidelijk: haar inconsistente energie, haar vermoeidheid, haar pogingen om net als de ander te zijn, zelfde als mij te zijn en hoe ze daardoor steeds verder bij zichzelf vandaan kwam.
Toen ik ook mijn kaart liet maken en uitleg kreeg, werd het helemaal duidelijk hoe verschillend we zijn.
Links: Surrenda en rechts Winda.
En nu?
Ik fiets of rij met liefde 3 keer in de week naar haar toe als dat nodig is, ik verwacht niet meer dat ze bij mij komt, ik vraag haar niet meer mij te helpen met een klus, ik ben voorbereid dat wanneer we iets afgesproken hebben dat het niet door kan gaan en ik heb daar vrede mee. En ik nodig haar uit voor waar zij goed in is. Bijna alles wat ik schrijf gaat eerst naar haar toe, zodat zij haar kritische oog voor detail er over heen kan laten gaan. Als ik ergens mee zit vertel ik het haar en zij stelt me de vragen die ik nodig heb om mijn energie te kunnen voelen.
We kennen en respecteren nu onze eigen bedrading, onze eigenheid en respecteren die van elkaar. De koe geeft melk, de bij geeft honing. Frustratie en bitterheid heeft plaats gemaakt voor dankbaarheid voor onze rijke relatie.
Mocht het bovenstaande je erg bekend voor komen, kijk dan eens welk type jij bent en leg die van je partner, je kind, je collega ernaast. Zie je de verschillen?
Op de site van Jovian Archive kun je gratis jouw kaart laten maken.
Ik leg hem je graag uit.